جلسه ۲: دامنه چیست؟ نحوه کارکرد آدرس دامین سایت و انواع آن

سلام! خوش اومدین به جلسه دوم از دوره آموزش رایگان کار با وردپرس و ساخت سایت با وردپرس. توی این جلسه قراره با یه مفهوم خیلی مهم آشنا بشیم: دامنه! همون آدرسی که قراره کاربرها باهاش بیان سراغ سایت ما. قراره یاد بگیریم دامنه چیه، چه کاربردی داره، و چطور می‌تونیم برای سایت‌مون یه آدرس اختصاصی ثبت کنیم. اگه جلسه قبل رو دنبال کردین، حالا وقتشه یه قدم دیگه به راه‌اندازی سایت‌مون نزدیک‌تر بشیم. پس بزن بریم سراغ دنیای دامنه‌ها!

دامنه چیه؟

دامنه در واقع همون آدرس اصلی سایت ما توی اینترنته. یعنی وقتی یکی می‌خواد بیاد سر بزنه به سایت‌تون، باید یه آدرسی رو توی مرورگرش وارد کنه اون آدرس همون دامنه‌ست. مثلا google.com یا instagram.com. همون‌طوری که برای پیدا کردن یه فروشگاه توی شهر نیاز به اسم خیابون و شماره پلاک داریم، توی اینترنت هم برای پیدا کردن یه سایت به دامنه نیاز داریم. یه چیزی تو مایه‌های اسم مغازه‌تون توی دنیای مجازیه. خلاصه بخوایم خیلی ساده بگیم، دامنه همون چیزیه که کاربرها تایپ می‌کنن تا بیان تو سایت شما.

از چه بخش‌هایی تشکیل شده؟

دامنه به‌صورت کلی از دو بخش اصلی تشکیل شده. اولین بخشش همون چیزیه که بیشتر از همه به چشم میاد، اسم سایت یا همون نام دامنه.

نام دامنه

این همون قسمتیه که شما انتخاب می‌کنید و مربوط به برند یا موضوع سایت‌تونه. مثلاً توی دامنه‌ی google.com، اون کلمه‌ی “google” همون اسم دامنه‌ست. اسم دامنه در واقع همون اسمیه که کاربر توی مرورگرش تایپ می‌کنه تا وارد سایت شما بشه. مثلاً توی سایت mihanwp.com، اون قسمت “mihanwp” میشه اسم دامنه. حالا .com پسوندشه که جلوتر دربارش صحبت می‌کنم.

اسم دامنه چه ویژگی‌هایی داره؟

وقتی می‌خواین برای سایت‌تون یه دامنه ثبت کنین، چند تا نکته خیلی مهم هست که حتماً باید بهش دقت کنین.

اسم دامنه باید خاص و یونیک باشه

یعنی چی؟ یعنی فقط و فقط مال شما باشه و قبل از شما هیچ‌کس دیگه‌ای این اسم رو ثبت نکرده باشه. مثلاً وقتی من “mihanwp” رو به عنوان اسم دامنه‌م ثبت کردم، دیگه هیچ‌کس نمی‌تونه بیاد همون اسم رو با همون پسوند بگیره. یعنی کسی نمی‌تونه بیاد mihanwp.com رو بگیره. چون مال منه و ثبت شده.

ولی یه چیزی مثل mihanwp2.com یا mihanwp.net رو می‌تونن بگیرن، چون اون‌ها اسماشون فرق داره. پس شما باید حواس‌تون باشه که اسم‌تون هم خاص باشه، هم زود ثبتش کنین تا کسی ازتون جلو نزنه.

بررسی کنین که اون اسم قبلاً گرفته نشده باشه

قبل از ثبت، حتماً یه سرچ ساده بکنین ببینین اون اسم آزاده یا نه. سایت‌های ثبت دامنه این امکان رو دارن که بگن اون اسم قبلاً ثبت شده یا نه. اگه آزاد باشه، می‌تونین ثبتش کنین و مال شما بشه.

دامنه فقط برای همیشه نیست!

این‌جوری نیست که یه بار دامنه رو بگیرین و دیگه تموم شه. دامنه‌ها معمولاً برای یه مدت مشخص ثبت می‌شن، مثلاً ۱ ساله، ۲ ساله، ۳ ساله یا حتی ۵ ساله. بعد از اون مدت، اگه تمدیدش نکنین، از دست‌تون می‌ره و ممکنه یه نفر دیگه بیاد و همون اسم رو ثبت کنه.

مثلاً من یه بار یادم رفت دامنه mihanwp.ir رو تمدید کنم. غفلت کردم، بعد که برگشتم دیدم یکی دیگه اونو گرفته و دیگه نمی‌تونستم پسش بگیرم. این خیلی دردناکه، چون شما زحمت می‌کشین برای برندتون، ولی یکی دیگه میاد اسمشو می‌گیره فقط چون تمدیدش رو فراموش کردین.

کوتاه و ساده باشه

اسم دامنه‌تون بهتره تا حد ممکن کوتاه باشه. هرچی کوتاه‌تر، راحت‌تر تو ذهن می‌مونه و سریع‌تر تایپ می‌شه. مثلاً digikala.com یا zoom.us خیلی راحتن، ولی یه دامنه مثل best-online-shopping-website-in-iran.com نه تنها طولانیه، بلکه خیلی سخت به خاطره سپرده می‌شه.

آسون نوشته بشه (و آسون خونده بشه)

اسم دامنه نباید طوری باشه که افراد تو نوشتنش شک کنن. مثلاً اگه کسی بشنوه سایتت اسمش سیما وبه، باید بتونه راحت حدس بزنه که simaweb.com هست، نه seemaweb یا cimaweb.

بدون عدد و خط تیره (تا حد ممکن)

تا جایی که می‌شه از اعداد (123) و خط تیره (-) تو دامنه استفاده نکن. اینا معمولاً باعث سردرگمی کاربر می‌شن. مثلاً اگه بگی سایتت top-shop.com هست، شاید کاربر بزنه topshop.com و اصلاً یه جای دیگه بره.

مرتبط با موضوع سایت باشه

اگه موضوع سایتت فروش لباسه، خوبه که تو اسم دامنه یه اشاره‌ای به لباس یا مد باشه. مثلاً modito.ir، یا اگه سایت آموزش برنامه‌نویسیه، codelearn.ir می‌تونه مناسب باشه.

تا جای ممکن از حروف انگلیسی استفاده بشه

حتی اگه مخاطب‌هات فارسی‌زبان باشن، باز هم دامنه بهتره به انگلیسی باشه. چون دامنه‌های فارسی (مثلاً فروشگاه.ir) هم کمتر کاربرد دارن، هم توی مرورگرها درست نمایش داده نمی‌شن یا کپی‌کردنشون سخت می‌شه.

www چیه؟

یه چیزی که احتمالاً زیاد دیدین یا شنیدین، همین “www” اول آدرس سایته. مثلاً وقتی می‌خواین وارد سایت گوگل بشین، بعضی وقتا می‌نویسین www.google.com و بعضی وقتا هم فقط google.com. خب قضیه چیه؟ این “www” اصلاً چیه و بودنش خوبه یا نه؟

“www” در واقع مخفف World Wide Web هست، یعنی همون “وب جهان‌گستر” که اینترنت روش سوار شده. قدیما وقتی می‌خواستن بگن این آدرس مربوط به یه سایت اینترنتیه، حتماً “www” رو می‌ذاشتن اولش تا مشخص بشه کاربر داره میره سراغ یه سایت، نه یه سرویس دیگه مثلاً ایمیل یا سرورهای داخلی.

اما امروزه دیگه خیلی از سایت‌ها کاری کردن که چه “www” رو بنویسی، چه ننویسی، خودش به درستی شما رو هدایت کنه به همون سایت. یعنی فرقی نداره بنویسی www.example.com یا فقط example.com، هردوش کار می‌کنن. خیلیا هم به دلایل ظاهری یا راحتی کاربران ترجیح می‌دن “www” رو حذف کنن و فقط از اسم دامنه‌شون استفاده کنن. چون هم آدرس کوتاه‌تر میشه، هم ساده‌تر تو ذهن می‌مونه.

ما هم می‌تونیم حذفش کنیم؟

جواب: آره می‌تونین. این بستگی به تنظیمات هاست و دامنه‌تونه. شما می‌تونین مشخص کنین که سایت‌تون با “www” باز بشه یا بدون اون، یا حتی هر دو حالت به یه آدرس واحد هدایت بشه (که بهش می‌گن ریدایرکت). نکته مهم اینه که فقط یکی رو به عنوان آدرس اصلی (اصطلاحاً canonical) انتخاب کنین تا از نظر سئو مشکلی پیش نیاد.

پسوند دامنه

بخش دوم هر دامنه، همونیه که بعد از نقطه میاد و بهش می‌گیم پسوند دامنه. مثلاً توی آدرس mihanwp.com، اون قسمت “.com” میشه پسوند دامنه. این قسمت مشخص می‌کنه که سایت شما به چه دسته‌ای تعلق داره یا از کجا اومده. حالا این پسوندها مدل‌های مختلفی دارن و هر کدوم یه معنی و کاربرد خاص دارن. بعضی‌هاشون بین‌المللی هستن و همه‌جا می‌تونین استفاده‌شون کنین، بعضی‌هاشون هم مربوط به یه کشور خاص هستن.

انواع پسوند دامنه

پسوند .com یکی از معروف‌ترین و پرکاربردترین پسوندهاست. مخفف Commercial هست، تقریباً همه می‌شناسنش و برای سایت‌های تجاری یا عمومی استفاده میشه، ولی خب هر کسی می‌تونه ثبتش کنه، ربطی به تجارت خاصی نداره.
یکی از معروف‌ترین و پراستفاده‌ترین پسوندهای دنیاست. اولش برای سایت‌های تجاری و کسب‌وکارها طراحی شده بود، ولی الان دیگه همه جور سایتی ازش استفاده می‌کنن. شخصی، شرکتی، فروشگاهی و حتی وبلاگی. چون خیلی جا افتاده و مردم بهش عادت دارن، معمولاً اولین انتخاب برای بیشتر کسب‌وکارهاست.

بعدش می‌رسیم به .net که مخفف Network هست و قدیما فقط مخصوص شرکت‌های ارائه‌دهنده خدمات اینترنت، شبکه و زیرساخت‌های آنلاین بود. ولی با گذشت زمان عمومی شد و الان هر کسی می‌تونه ثبتش کنه. بعضی وقتا وقتی .com آزاد نباشه، مردم می‌رن سراغ .net به عنوان جایگزین.

.org هم برای سازمان‌های غیرانتفاعی طراحی شده بود، ولی الان دیگه اونم دست هر کسی هست. مخفف Organization
هست و کاربردش بیشتر برای سازمان‌های غیرانتفاعی، خیریه‌ها، انجمن‌ها یا پروژه‌های عمومیه. البته مثل .com هیچ محدودیتی نداره و هر کسی می‌تونه ثبتش کنه. ولی چون خیلی جا افتاده که سایت‌های غیرتجاری ازش استفاده می‌کنن، بهتره اگه سایت‌تون یه فعالیت عام‌المنفعه داره، برید سراغ این پسوند.

.edu مخفف Education هست و مخصوص مراکز آموزشی و دانشگاه‌هاست. فقط مؤسسات آموزشی معتبر می‌تونن این پسوند رو ثبت کنن و معمولاً باید تأیید رسمی بگیرن. اگه دیدین سایتی با .edu هست، بدونین که مربوط به آموزش و دانشگاهه.

.info مخفف Information هست و برای سایت‌هایی که هدفشون ارائه اطلاعاته. مثلاً مجله‌های آنلاین، پایگاه‌های دانش، یا سایت‌های خبری. چون خیلی معنی واضحی داره، معمولاً برای سایت‌های محتوایی استفاده می‌شه.

به طور کلی:

• com: یکی از معروف‌ترین پسوندهای دامنه‌های عمومی است. برای سایت‌های تجاری و تجارت الکترونیک مناسب است.
• org: یک پسوند دامنه‌ی عمومی برای سازمان‌ها و شرکت‌های غیرانتفاعی است.
• net: یک پسوند دامنه‌ی عمومی برای شرکت‌های ارائه دهنده خدمات اینترنتی است.
• edu: یک پسوند دامنه‌ی عمومی برای مؤسسات آموزشی و دانشگاه‌ها است.
• gov: یک پسوند دامنه‌ی عمومی برای سازمان‌های دولتی در ایالات متحده آمریکا است.
• mil: یک پسوند دامنه‌ی عمومی برای سازمان‌های نظامی در ایالات متحده آمریکا است.
• int: یک پسوند دامنه‌ی عمومی برای سازمان‌های بین المللی است.
• info: یک پسوند دامنه‌ی عمومی برای وب‌سایت‌های اطلاعاتی و مرجعی است.
• biz: یک پسوند دامنه‌ی عمومی برای سایت‌های تجاری است.
• name: یک پسوند دامنه‌ی عمومی برای سایت‌های شخصی است.
• pro: یک پسوند دامنه‌ی عمومی برای سایت‌های حرفه‌ای است.
• mobi: یک پسوند دامنه‌ی عمومی برای سایت‌های با دسترسی از دستگاه‌های همراه است.
• travel: یک پسوند دامنه‌ی عمومی برای صنعت مسافرت

پسوندهای کشوری

خب، بریم سراغ پسوندهای کشوری. همون‌طور که از اسمشون پیداست، این پسوندها مخصوص هر کشور هستن و بهشون می‌گیم دامنه‌های ملی. یعنی هر کشور یه پسوند خاص خودش داره که نشون می‌ده اون سایت مربوط به اون کشوره یا حداقل ربطی به اون کشور داره. مثلاً:

• .us: پسوند دامنه‌ی کشوری ایالات متحده آمریکا
• .uk: پسوند دامنه‌ی کشوری بریتانیا
• .de: پسوند دامنه‌ی کشوری آلمان
• .cn: پسوند دامنه‌ی کشوری چین
• .jp: پسوند دامنه‌ی کشوری ژاپن
• .fr: پسوند دامنه‌ی کشوری فرانسه
• .kr: پسوند دامنه‌ی کشوری کره جنوبی
• .ru: پسوند دامنه‌ی کشوری روسیه
• .au: پسوند دامنه‌ی کشوری استرالیا
• .ca: پسوند دامنه‌ی کشوری کانادا
• .br: پسوند دامنه‌ی کشوری برزیل
• .in: پسوند دامنه‌ی کشوری هند
• .mx: پسوند دامنه‌ی کشوری مکزیک
• .it: پسوند دامنه‌ی کشوری ایتالیا
• .nl: پسوند دامنه‌ی کشوری هلند
• .es: پسوند دامنه‌ی کشوری اسپانیا
• .ch: پسوند دامنه‌ی کشوری سوئیس
• .se: پسوند دامنه‌ی کشوری سوئد
• .dk: پسوند دامنه‌ی کشوری دانمارک
• .no: پسوند دامنه‌ی کشوری نروژ
• .fi: پسوند دامنه‌ی کشوری فنلاند
• .be: پسوند دامنه‌ی کشوری بلژیک
• .at: پسوند دامنه‌ی کشوری اتریش
• .ar: پسوند دامنه‌ی کشوری آرژانتین
• .nz: پسوند دامنه‌ی کشوری زلاند نو
• .ie: پسوند دامنه‌ی کشوری ایرلند
• .co.uk: پسوند دامنه‌ی کشوری بریتانیا (برای سایت‌های تجاری)
• .eu: پسوند دامنه‌ی کشوری اتحادیه اروپا
• .cn.com: پسوند دامنه‌ی تجاری چین
• .asia: پسوند دامنه‌ی کشوری برای سایت‌های آسیایی
• .ly: پسوند دامنه‌ی کشوری لیبی است، اما به صورت گسترده برای سایت‌های شخصی و تجاری استفاده می‌شود.
• .me.uk: پسوند دامنه‌ی کشوری بریتانیا برای سایت‌های شخصی
• .co.nz: پسوند دامنه‌ی کشوری زلاند نو برای سایت‌های تجاری
• .com.au: پسوند دامنه‌ی عمومی برای سایت‌های تجاری و اینترنتی در استرالیا
• .net.au: پسوند دامنه‌ی عمومی برای سایت‌های اینترنتی در استرالیا
• .org.au: پسوند دامنه‌ی عمومی برای سازمان‌های غیرانتفاعی در استرالیا
• .co.jp: پسوند دامنه‌ی کشوری ژاپن برای سایت‌های تجاری
• .co.za: پسوند دامنه‌ی کشوری آفریقای جنوبی برای سایت‌های تجاری و شخصی
• .com.cn: پسوند دامنه‌ی کشوری چین برای سایت‌های تجاری
• .co.in: پسوند دامنه‌ی کشوری هند برای سایت‌های تجاری
• .com.mx: پسوند دامنه‌ی کشوری مکزیک برای سایت‌های تجاری
• .com.br: پسوند دامنه‌ی کشوری برزیل برای سایت‌های تجاری.
• .ir: پسوند دامنه‌ی کشوری ایران
• .pk: پسوند دامنه‌ی کشوری پاکستان
• .sa: پسوند دامنه‌ی کشوری عربستان سعودی
• .tr: پسوند دامنه‌ی کشوری ترکیه
• .eg: پسوند دامنه‌ی کشوری مصر
• .id: پسوند دامنه‌ی کشوری اندونزی
• .ng: پسوند دامنه‌ی کشوری نیجریه
• .ve: پسوند دامنه‌ی کشوری ونزوئلا
• .my: پسوند دامنه‌ی کشوری مالزی
• .cl: پسوند دامنه‌ی کشوری شیلی
• .co.th: پسوند دامنه‌ی کشوری تایلند برای سایت‌های تجاری
• .com.ar: پسوند دامنه‌ی کشوری آرژانتین برای سایت‌های تجاری
• .co.za: پسوند دامنه‌ی کشوری آفریقای جنوبی برای سایت‌های تجاری
• .co.uk: پسوند دامنه‌ی کشوری بریتانیا برای سایت‌های تجاری
• .com.ua: پسوند دامنه‌ی کشوری اوکراین برای سایت‌های تجاری
• .co.nz: پسوند دامنه‌ی کشوری زلاند نو برای سایت‌های تجاری
• .co.il: پسوند دامنه‌ی کشوری اسرائیل برای سایت‌های تجاری
• .co.kr: پسوند دامنه‌ی کشوری کره جنوبی برای سایت‌های تجاری
• .co.id: پسوند دامنه‌ی کشوری اندونزی برای سایت‌های تجاری
• .co.jp: پسوند دامنه‌ی کشوری ژاپن برای سایت‌های تجاری
• .co.ke: پسوند دامنه‌ی کشوری کنیا برای سایت‌های تجاری
• .co.th: پسوند دامنه‌ی کشوری تایلند برای سایت‌های تجاری

حالا این پسوندها معمولاً برای کسایی خوبن که مخاطب‌شون توی همون کشوره یا می‌خوان توی اون کشور فعالیت کنن. مثلاً یه فروشگاه آنلاین که فقط توی آلمان فعالیت داره، بهتره از .de استفاده کنه. یا یه سایت خبری مخصوص چین، معمولاً .cn داره.

برخی از این پسوندها رو فقط شهروندان اون کشور می‌تونن ثبت کنن یا نیاز به مدارک خاص دارن. مثلاً دامنه‌ی .us فقط باید توسط افراد یا شرکت‌هایی ثبت بشه که توی آمریکا هستن یا فعالیت رسمی اونجا دارن.

پسوند دامنه .ir

حالا بریم سراغ .ir که مربوط به ایران خودمونه. این پسوند مخصوص سایت‌های ایرانیه و ثبتش هم از طریق سامانه‌ی رسمی “ایرنیک” انجام میشه. اگه بخوای دامنه‌ی .ir بگیری، باید توی سایت nic.ir ثبت‌نام کنی، یه سری اطلاعات شخصی یا شرکتی بدی و مدارکت رو بارگذاری کنی. ثبت دامنه‌ی .ir معمولاً یکی دو روز طول می‌کشه چون باید تایید بشه.

یکی از خوبی‌های دامنه‌ی .ir اینه که نسبت به دامنه‌های بین‌المللی مثل .com خیلی ارزون‌تره. برای کسب‌وکارهایی که فقط توی ایران فعالیت می‌کنن، یا مخاطب‌شون بیشتر ایرانیه، این دامنه کاملاً مناسبه. مخصوصاً اگه اسم برندتون با .com گرفته شده باشه، ولی .ir آزاد باشه، می‌تونین از اون استفاده کنین تا حداقل توی ایران حضور آنلاین داشته باشین.

اگه شما بخواین یه سایت داشته باشین که تمرکز اصلیش روی مخاطب‌های ایرانیه، استفاده از .ir می‌تونه انتخاب خوبی باشه، چون هم راحت‌تر تو ذهن می‌مونه و هم گوگل ممکنه بهتر توی نتایج جستجوی ایران نشونش بده. البته برای ثبت دامنه‌های ملی مثل .ir، معمولاً باید یه سری مدارک بدین و پروسه‌ش با دامنه‌های بین‌المللی یه‌کم فرق داره.

فقط یادت باشه که دامنه‌ی .ir هم باید تمدید بشه. اگه تمدیدش رو فراموش کنی، خیلی راحت یکی دیگه می‌تونه اون اسم رو ثبت کنه. دقیقاً مثل همون مثالی که گفتم. من یه بار دامنه‌ی mihanwp.ir رو فراموش کردم تمدید کنم، و یکی دیگه اومد گرفتش!

پسوند‌های اختصاصی

یه سری پسوند اختصاصی هم داریم که اختصاصا ساخته شده. مثلا:

• .name: پسوند دامنه‌ی عمومی برای سایت‌های شخصی
• .pro: پسوند دامنه‌ی عمومی برای حرفه‌ای‌ها و کسب و کارهای رسمی
• .aero: پسوند دامنه‌ی عمومی برای صنعت هوایی
• .coop: پسوند دامنه‌ی عمومی برای تعاونی‌ها
• .cat: پسوند دامنه‌ی اختصاصی برای سایت‌های مربوط به کاتالونیا
• .jobs: پسوند دامنه‌ی اختصاصی برای سایت‌های مربوط به بازار کار
• و هزاران پسوند دیگر…

چرا بیشتر سایت‌ها از .com استفاده می‌کنن؟

راستش رو بخوای، دلیل اینکه بیشتر سایت‌ها از .com استفاده می‌کنن اینه که این پسوند قدیمی‌ترین، شناخته‌شده‌ترین و معتبرترین پسوند دنیاست. از همون اول که اینترنت راه افتاد، .com برای سایت‌های تجاری و کسب‌وکارها طراحی شده بود (com هم از کلمه‌ی commercial میاد)، ولی کم‌کم همه نوع سایتی شروع کردن به استفاده ازش. الان دیگه فرقی نمی‌کنه سایت فروشگاهی باشه، شخصی باشه، خبری یا آموزشی؛ همه دوست دارن دامنه‌شون .com باشه.

یکی از دلایل اصلی محبوبیت .com اینه که تو ذهن همه جا افتاده. وقتی یکی اسم یه سایت رو می‌شنوه، ناخودآگاه ته ذهنش .com رو تصور می‌کنه. مثلاً اگه اسم یه برند “digikala” باشه، حتی اگه دامنه‌ش .net یا .ir باشه، باز اکثر کاربرا اول می‌رن سراغ digikala.com چون حس می‌کنن اصلی‌ترین و رسمی‌ترین نسخه‌ی اون سایته.

از طرفی، خیلی از مرورگرها و گوشی‌ها هم وقتی شما فقط اسم دامنه رو تایپ می‌کنین، خودشون فرض می‌کنن منظورتون .com بوده و مستقیم همونو باز می‌کنن. این باعث شده .com بیشتر توی ذهن و عادت ما جا بیفته.

یه دلیل دیگه هم اینه که .com یه حس حرفه‌ای و بین‌المللی بودن به سایت می‌ده. وقتی یه سایت با پسوند .com ببینی، خیلی راحت‌تر بهش اعتماد می‌کنی تا یه پسوندی که کمتر شنیدی. مخصوصاً اگه بخوای سایتت مخاطب خارج از ایران هم داشته باشه یا یه برند جهانی بسازی، .com بهترین انتخابه چون همه جای دنیا می‌شناسنش.

در کل، .com یه جورایی تبدیل شده به استاندارد اینترنت. حالا ممکنه پسوندهای دیگه هم خوب باشن، ولی اگه اسم دلخواهت با .com آزاد باشه، بهتره اول از همه همونو ثبت کنی. چون اگه دست یکی دیگه باشه، ممکنه باعث سردرگمی کاربرا بشه یا حتی اون شخص از اسم تو برای خودش استفاده کنه. به همین خاطر خیلیا حتی چند تا دامنه مختلف می‌خرن، ولی همیشه سعی می‌کنن .com رو حتماً داشته باشن.

کدوم پسوند بهتره؟

جوابش بستگی به نوع سایت و مخاطب شما داره. اگه یه سایت عمومی یا تجاری دارین، معمولاً .com انتخاب خوب و حرفه‌ای‌یه چون مردم بهش عادت دارن. اگه مخاطب ایرانی دارین، .ir هم گزینه عالی‌ایه. ولی در نهایت مهم اینه که اسم دامنه‌تون خوب تو ذهن بمونه و آدرس سایت ساده و قابل فهم باشه.

.com یا.ir

الان یکی از سوالایی که خیلیا وقتی می‌خوان سایت بزنن می‌پرسن اینه که خب دامنه رو با .com بگیرم یا با .ir؟ راستش هیچ جواب قطعی و یکسانی برای همه وجود نداره، چون بستگی به هدف و مخاطب سایت داره، ولی یه سری چیزا هست که اگه بدونی، خیلی راحت‌تر می‌تونی تصمیم بگیری.

ببین، دامنه‌ی .com همون‌طور که قبلاً گفتیم، یه پسوند بین‌المللیه. یعنی اگه شما می‌خوای یه برند بسازی که فقط محدود به ایران نباشه یا می‌خوای بعدها شاید سایتت رو جهانی کنی، قطعاً .com گزینه‌ی بهتریه. چون همه جای دنیا می‌شناسنش و کاربر خارجی هم راحت‌تر بهش اعتماد می‌کنه. از طرفی، ذهن مردم هم عادت کرده به .com، یعنی وقتی اسم یه برند رو می‌شنون، ناخودآگاه تهش .com رو تصور می‌کنن. پس اگه اسم دامنه‌ات توی .com آزاد باشه، خیلی خوبه که سریع ثبتش کنی قبل اینکه دست کسی دیگه بیفته.

اما در مقابل، .ir مخصوص ایرانه. اگه مخاطب اصلی‌ت ایرانیه و نمی‌خوای درگیر قوانین بین‌المللی و قیمت‌های دلاری بشی، .ir هم یه انتخاب کاملاً منطقیه. هم قیمت ثبتش خیلی کمتره، هم مراحلش مشخصه و راحت‌تر هم قابل پیگیریه. مخصوصاً برای استارتاپ‌ها یا سایت‌هایی که فقط برای ایران ساخته می‌شن، دامنه‌ی .ir می‌تونه گزینه‌ی خوبی باشه. فقط نکته‌ش اینه که چون باید از طریق ایرنیک ثبت بشه، ممکنه یه‌کم فرایندش کندتر باشه، ولی خب کاملاً رسمی و معتبره.

حالا چیزی که خیلیا انجام می‌دن، اینه که هر دو رو با هم می‌گیرن. یعنی مثلاً اگه اسم دامنه‌ی شما azarsite باشه، هم azarsite.com رو ثبت می‌کنن، هم azarsite.ir رو. این‌جوری مطمئن می‌شن که اسم برندشون محفوظ می‌مونه و کسی دیگه نمی‌تونه با یه پسوند دیگه بیاد خودش رو به جای اونا جا بزنه. بعدش یکی از اون دوتا رو به عنوان دامنه‌ی اصلی استفاده می‌کنن و اون یکی رو بهش ریدایرکت می‌دن. یعنی مثلاً هر کی بره توی .ir، خودکار منتقل بشه به .com یا برعکس.

در نهایت انتخاب بین .com و .ir بیشتر بستگی به هدف و آینده‌ای داره که برای سایتت در نظر گرفتی. اگه قراره فقط تو ایران باشی و دنبال یه راه ساده و اقتصادی می‌گردی، .ir خوبه. ولی اگه می‌خوای برندت جدی‌تر و جهانی‌تر بشه، یا اصلاً فقط نمی‌خوای یه نفر دیگه بعداً همون اسم رو با .com بگیره، حتماً اول سراغ .com برو. یا بهتر از اون، هر دو رو بگیر تا خیالت راحت باشه.

نکته‌ای که خیلی مهمه اینه که بعضی از اسامی ممکنه با پسوندهای مختلف ثبت شده باشن. یعنی مثلاً یه نفر mihanwp.com رو گرفته، یکی دیگه ممکنه mihanwp.net یا حتی mihanwp.ir رو گرفته باشه. پس اگه می‌خواین روی یه برند خاص تمرکز کنین و نمی‌خواین کسی دیگه‌ای از اسم‌تون با یه پسوند دیگه استفاده کنه، بهتره چندتا پسوند اصلی رو با هم ثبت کنین.

در کل، پسوند دامنه فقط یه تیکه آخر اسم سایته، ولی خیلی مهمه. چون هم می‌تونه نشون بده شما مال کدوم کشور یا حوزه هستین، هم روی اعتماد کاربر تأثیر داره. مثلاً خیلی‌ها به .com بیشتر اعتماد دارن چون اسمش براشون آشناست. یا یه سایت با پسوند .gov فوراً به کاربر می‌گه که مربوط به دولت یه کشوره. خلاصه اینکه این پسوند کوچیک، نقش بزرگی توی هویت آنلاین شما داره.

علاوه‌بر اینا، امروزه کلی پسوند جدید هم اومده مثل .shop، .app، .online، .site و… که هرکدوم بسته به نوع کسب‌وکارتون یا سلیقه‌تون می‌تونه انتخاب خوبی باشه.

صحبت آخر

خب تا اینجا با هم کلی چیز مهم یاد گرفتیم. فهمیدیم که اسم دامنه دقیقاً چیه، موقع انتخابش باید به چه نکاتی دقت کنیم، چرا خاص و یونیک بودنش مهمه، چه فرقی بین .com و .ir هست و هر کدوم چه مزایا و معایبی دارن. حالا دیگه خیلی راحت‌تر می‌تونین تصمیم بگیرین که دامنه‌تون رو با چه پسوندی ثبت کنین.

اما این فقط شروع کاره. توی جلسه‌ی بعدی قراره با هم بریم سراغ ثبت دامنه‌ی .com، مرحله به مرحله و کاملاً عملی. یعنی دقیقاً نشون‌تون می‌دم چطور وارد سایت ثبت دامنه می‌شیم، اسم مورد نظرمون رو چک می‌کنیم که آزاد هست یا نه و بعدش اون رو ثبت می‌کنیم. پس اگه می‌خوای واقعاً سایت خودت رو راه بندازی، حتماً این آموزش رو دنبال کن.

یه نکته هم اینکه ثبت دامنه‌ی .ir یه‌کم با .com فرق داره، مخصوصاً چون باید از طریق سامانه‌ی ایرنیک انجام بشه. نگران نباش، اونم کامل بهت یاد می‌دم؛ فقط توی جلسه‌ی چهارم مفصل دربارش صحبت می‌کنیم که گیج نشی و همه چی برات مرحله به مرحله باشه.

اگه این آموزش برات مفید بود، حتماً لینک این مقاله رو برای دوستات هم بفرست. باور کن خیلی‌ها هستن که دلشون می‌خواد سایت داشته باشن ولی نمی‌دونن از کجا باید شروع کنن. این راهنما می‌تونه کلی بهشون کمک کنه. برای دیدن جلسه‌ی بعدی، کافیه روی دکمه‌ی پایین کلیک کنی تا مستقیم بری سراغ آموزش ثبت دامنه‌ی .com.

شاد و سربلند باشید. 🙂

این مقاله بخشی از دوره آموزش رایگان وردپرس هست. با مشاهده این دوره رایگان، می‌توانید کار با وردپرس را به صورت کامل یاد بگیرید.

دوره رایگان آموزش وردپرس

تیم تولید محتوا

ما در تیم تولید محتوای میهن وردپرس در تلاش هستیم تا بهترین مقالات آموزشی در زمینه وردپرس و کسب‌و‌کارهای اینترنتی را تهیه کنیم. صحت محتوای این صفحه توسط رضا راد بررسی خواهد شد.